Dit is ongelooflik om te sien hoe werkers begin verstaan watter belangrike bydrae hulle tot die bedryf maak.

Sy voel dat die sogenaamde bakkie-makelaars die eintlike probleem in die bedryf is, want hulle is nie soos groter makelaars geregistreer by SARS, Agri-Seta, WVF en die Ongevalle Kommissaris nie. Hulle kan eenvoudig nie aan al die administratiewe vereistes voldoen nie omdat hulle nie oor die nodige infrastruktuur beskik nie. Hierdie informele makelaars kan hulle dienste teen laer pryse vir boere aanbied omdat hulle uitgawes minder is . Syself moet egter aan al die wetlike vereistes vir werkgewers voldoen, asook addisionele vereistes vir plase wat GlobalGap, SIZA en Fairtrade akkreditasies ondergaan.

Haar raad aan boere is om aan te dring op ‘n IRP30- of belastingvrystelling sertifikaat wanneer hulle makelaars se dienste wil gebruik. Hierdie dokument wat deur SARS uitgereik word, stel boere vry sodat hulle nie verantwoordelik gehou word vir LBS belasting wat normaalweg van salarisse en lone afgetrek moet word nie. Die makelaar is verantwoordelik vir sy/haar eie belasting verantwoordelikhede. Sy beveel ook aan dat boere nie van bakkie-makelaars gebruik maak nie, omdat die mense die industrie ‘n baie slegte naam kan gee deurdat van hulle nie altyd eerlik met hul werkliks se lone omgaan nie. Hulle kan dan nie opgespoor word nie, omdat hulle nêrens geregistreer is nie en nie altyd vaste adresse het nie.